Στο 1ο Αναπτυξιακό Συνέδριο Θεσσαλίας παρευρέθηκε ο Αναγνωστόπουλος Γεώργιος ως εκπρόσωπος του Θ’ Αντιπροέδρου της Βουλής, Μάριου Γεωργιάδη, και του Πρόεδρου της Ένωσης Κεντρώων, Βασίλη Λεβέντη.
Ο Λαρισαίος Υποψήφιος Βουλευτής με το κόμμα της Ένωσης Κεντρώων δήλωσε τα εξής:
” Η ζωντανή και δραστήρια Λάρισα βρίσκεται στην καρδιά της Ελλάδας, σε μια Περιφέρεια που -αν μη τι άλλο- έχει να επιδείξει σημαντικό έργο τα τελευταία χρόνια για την ανάπτυξη της Θεσσαλίας. Όμως η αλήθεια είναι ότι πάντα υπάρχει περιθώριο για βελτίωση, για εξέλιξη, για περαιτέρω ανάπτυξη.
Υπάρχουν τρεις βασικοί παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν θετικά ή αρνητικά τα παραπάνω. Είναι ο πολιτικός παράγοντας, ο οικονομικός και τέλος η ίδια η Περιφέρεια. Λέγοντας πολιτικό παράγοντα αναφέρομαι στην πολιτική σταθερότητα. Πιστεύω ακράδαντα ότι χρειάζεται πολιτική σταθερότητα για να προσελκύσει μια χώρα επενδυτές από το εξωτερικό και πολύ περισσότερο για να πείσει τον Έλληνα πολίτη να μείνει στην πόλη του και να επενδύσει σε αυτήν, να λάβει μια ιδιωτική πρωτοβουλία είτε αυτή αφορά στον αγροτοκτηνοτροφικό τομέα, είτε στον τουρισμό ή τη βιομηχανία. Δεν είναι εύκολο να πείσεις έναν πολίτη ή έναν ξένο παράγοντα να επενδύσει σε μία χώρα που κυβερνάται με 151 βουλευτές και είναι σε μια μόνιμη προεκλογική περίοδο. Ως Ένωση Κεντρώων έχουμε προτείνει πολλάκις οικουμενική κυβέρνηση τεχνοκρατών για να επέλθει η πολιτική σταθερότητα που χρειάζεται, φυσικά με τον απαιτούμενο έλεγχο από τα κόμματα. Είναι καιρός να βάλουμε τη χώρα πάνω από τα κομματικά συμφέροντα.
Ο οικονομικός παράγοντας αφορά κυρίως τη φορολογία. Ακόμα κι αν κάποιος αποφασίσει να επενδύσει στη χώρα ή στη Θεσσαλία συγκεκριμένα αψηφώντας την πολιτική αστάθεια και τη γραφειοκρατία θα βρει μπροστά του το τέρας της φορολογίας. Φόροι και εισφορές, προκαταβολή φόρου, φόρος αλληλεγγύης και άλλα διάφορα τέλη φτάνουν ή και ξεπερνούν τα έσοδα μιας επιχείρησης και είναι ευκόλως κατανοητό ότι λειτουργούν αποτρεπτικά για να πάρει κάποιος την απόφαση να επενδύσει στη χώρα μας. Για αυτόν το λόγο παρατηρούμε να αυξάνεται ραγδαία το business drain, δηλαδή η μεταφορά ελληνικών επιχειρήσεων σε άλλες βαλκανικές χώρες με καλύτερο φορολογικό καθεστώς.
Ο τρίτος και τελευταίος παράγοντας είναι η περιφέρεια, όπως προανέφερα, η οποία παρόλα τα προβλήματα που υπάρχουν σε κεντρικό επίπεδο πρέπει να βρει τρόπους να είναι ανταγωνιστική, να διαδραματίσει ευεργετικό ρόλο για τους πολίτες της, να αναπτύξει καλές πρακτικές που θα ωφελήσουν την ανάπτυξη του πρωτογενούς, δευτερογενούς και τριτογενούς τομέα.
Οι περιφέρειες λοιπόν θα πρέπει να έχουν πρωτεύοντα ρόλο στην ανασυγκρότηση της χώρας. Βήματα για να επιτευχθεί η ζητούμενη αποκέντρωση έχουν γίνει αλλά δεν αρκούν. Γραφειοκρατεία, πελατειακό κράτος, δυσκινησία και ακαμψία στις παροχές υπηρεσιών είναι ζητήματα τα οποία έπρεπε να έχουν λυθεί χθες.
Οι περιφέρειες συνεχίζουν να εξαρτώνται οικονομικά από το κράτος σε τεράστιο ποσοστό κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να αλλάξει. Η αυτονομία τους, μέσω ελέγχων και τήρησης των νόμων φυσικά, θα έπρεπε να είναι αυτονόητη. Κάθε περιφέρεια πρέπει να έχει τη δυνατότητα να εισάγει και να εφαρμόσει καινοτομίες, να αναζητήσει ιδίους πόρους, χωρίς να συγκρούεται γραφειοκρατικά με την κεντρική διοίκηση.
Είναι αλήθεια ότι η Θεσσαλία είναι μια μικρογραφία της χώρας, που απορρέει όμως δυναμισμό. Εδώ θα βρεις τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους, τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, τους άνεργους, τους φοιτητές. Παρά την κρίση η οποία την “χτύπησε”, όπως όλη τη χώρα, παραμένει δραστήρια και ζωντανή, αν και το ποσοστό ανεργίας στους νέους παραμένει στο 40%.
Η Θεσσαλία έχει πολλά περιθώρια ανάπτυξης σε διάφορους τομείς. Ο τουρισμός με τον Όλυμπο, το Πήλιο, τα Παράλια Λάρισας και Αιγάνης, η Λίμνη Πλαστήρα, τα Τέμπη, τα Μετέωρα και τόσα άλλα μέρη προσφέρονται για περαιτέρω αξιοποίηση και προσέγγιση τουριστών.
Τα γαλακτοκομικά και γενικότερα τα κτηνοτροφικά και αγροτικά προϊόντα είναι ίσως τα καλύτερα της Ελλάδας και οι άνθρωποι οι οποίοι τα παράγουν είναι άνθρωποι του μόχθου, της καθημερινής και ατελείωτης εργασίας με την συντριπτική πλειοψηφία αυτών να επιβιώνουν μετά δυσκολίας. Παρόλα αυτά πολλές καταφέρνουν και εξάγουν τα προϊόντα τους. Το ανθρώπινο δυναμικό και η τεχνογνωσία υπάρχουν, ενώ η όρεξη για δουλειά είναι αδιαμφισβήτητη. Το υποστηρικτικό περιβάλλον από το κράτος όμως δεν υπάρχει και είναι καιρός να θεσμοθετηθεί ένα τέτοιο πλαίσιο που θα δίνει τη δυνατότητα στις Περιφέρειες να κάνουν το βήμα παραπάνω προς όφελος της τοπικής κοινωνίας και κατ’ επέκταση της χώρας, όχι μόνο στον τουρισμό και την αγροτοδιατροφή, αλλά και στον τομέα της υγείας και της επιχειρηματικότητας που ανθίζουν στην Θεσσαλία.”